ඡන කව්ය වනාහි අතිත මුතුන් මිත්තන්ගෙ මුඛපරමි පරාවෙන් පැවත එන කව් සිතුව්ලිය
ඔන්න මලෙ ඔය නාමල නෙලා වරෙන්
අත්ත බිදෙයි පය බුරුලෙන් තබා වරෙන්
කැළණි ගගෙ ඔරු යනවා බලා වරෙන්
සාදුකාර දි ඔරුවක නැගි වරෙන්
මිනිසා හා සත්වයා අතර පවතින්නෙ නොබෙදිය නොහැකි සමිබන්දතාවයකි එය අපට කෙසේ අර්ථ දක්වන්න ද ............. එවන් සබැදියාවන් අප කෙසේ බ්ද දමන්නද........... නිර්මාණ තුළින් අප එළි දක්වමු අපෙ සබදියාව